Abstrakt:

W pracy przedstawiono wyniki naszych rozważań związanych z projektowaniem, modelowaniem i symulacją numeryczną odzieży w 3D przestrzeni wirtualnej. Strategicznym dla tych badań jest sposób integracji modelu ciała człowieka i modelu odzieży, które winny współdziałać w sposób bezkolizyjny. Jednocześnie poziom „współpracy” obu modeli winien być zapewniony tak, aby proces tworzenia i modelowania form odzieży związany z działaniami na płaszczyźnie jak i w trójwymiarze gwarantował ich spójność, dokładność, a także uwzględniał „zachowanie się materiału” w noszonej odzieży. Wyniki badań, prezentowane we wcześniejszej publikacji, związane z projektowaniem naszego parametrycznego manekina pokazują iż model manekina parametrycznego, mimo zaimplementowanych w procesie projektowania znacznych przekształceń, pozostaje zgodny z pierwotnym modelem ciała człowieka uzyskanym w wyniku skanowania. Proponowana koncepcja projektowania odzieży z w/w manekinem parametrycznym wydaje się właściwą dla sektora odzieży oferowanej przez sieci handlowe, za wyjątkiem odzieży bardzo dopasowanej (luzy odzieżowe równe zero lub ujemne) jak wyroby gorseciarskie, ponieważ w tym szczególnym przypadku należałoby uwzględnić również różnorodność kobiecego biustu. Co więcej, stwarza ona również kolejną, potencjalną możliwość wykorzystania wyników kampanii pomiarowych populacji.