Abstrakt:

W pracy przedstawiono porównanie metod granulacji odpadów z przemysłu skórzanego, jakim są strużyny garbarskie. Odpad ten jest często wykorzystywany do produkcji kompozytów skórzanych, jednak stwarza szereg problemów w transporcie oraz w przechowywaniu. Rozwiązaniem wydaje się być granulacja tych odpadów wraz z dodatkami mineralnymi potrzebnymi w ich dalszym przetwarzaniu. Jednak tradycyjna metoda granulacji polegająca na stopniowym nawilżaniu luźnego złoża na ruchomej powierzchni granulatora nie daje pożądanych rezultatów w przypadku granulacji materiału o tak nietypowych właściwościach fizycznych. Zaproponowano, zatem nowe metody eliminujące wady i ograniczenia tradycyjnej granulacji. Proponowane metody różnią się między sobą sposobem aplikacji cieczy wiążącej oraz materiału mineralnego. Polegają one na uprzednim nasączeniu strużyn cieczą wiążącą, usunięciu nadmiaru cieczy, a następnie na granulacji wilgotnej pulpy z dodatkiem wybranego, mineralnego materiału drobnoziarnistego. Analiza wyników polegała na porównaniu składów granulometrycznych oraz wytrzymałości na ściskanie uzyskanych aglomeratów.