Abstrakt:

Obiektywna metoda oceny gładkości tkaniny zwykle obejmuje dwa szeroko stosowane podejścia: skanowanie laserowe 3D i przetwarzanie obrazu 2D, które w przedstawionej pracy są reprezentowane przez GLCM. Aby dokonać ich porównania i dowiedzieć się, który sposób jest bardziej skuteczny, wyodrębniono cztery parametry 3D (wariancja, chropowatość, skręcanie i odchylenie międzykwartylowe) i osiem parametrów 2D (wartość średnia i odchylenie standardowe energii, entropia, kontrast i korelacja). Wyniki pokazały, że do badania gładkości można wykorzystać zarówno skanowanie laserowe 3D, jak i technologię przetwarzania obrazu 2D. Pod względem dokładności metoda skanowania laserowego 3D jest lepsza, niż metoda przetwarzania obrazu 2D. Chropowatość parametrów 3D i odchylenie standardowe entropii w parametrach 2D mają najwyższy współczynnik korelacji z klasą marszczenia, odpowiednio -0,965 i -0,917. Eksperyment weryfikacyjny tkanin dowodzi, że szorstkość może lepiej scharakteryzować stopień marszczenia. Ponadto dzięki zaprezentowanym w pracy wynikom stwierdzono, że różnice stopnia marszczenia między dwiema sąsiadującymi replikami AATCC SA nie byłytakie same; różnica między SA-1 i SA-2 była znacząca, podczas gdy różnica między SA-3 i SA-3.5, a także SA-4 i SA-5 nie byłatak oczywista. Wskazane jest, aby repliki AATCC SA dla klas 3, 3.5, 4 i 5 były dostosowane lub ulepszone.