Abstrakt:

Celem tej pracy jest ocena postrzegania bezwzrokowego poprzez struktury tekstroniczne umieszczone na różnych częściach ciała, stosując różne typy sygnałów i częstotliwości. Najpierw opracowano strukturę tekstroniczną przez połączenie silniczka i dzianiny za pomocą przędz przewodzących. Następnie przy udziale nowej struktury tekstylnej wysyłano sygnały o zróżnicowanych częstotliwościach do poszczególnych części ciała użytkownika. Otrzymane wyniki porównano stosując metodę zbiorów rozmytych. Stwierdzono, że częstotliwość i kształt fali sygnału miały znaczący wpływ na postrzeganie bezwzrokowe. Co więcej, poziom postrzegania wibracji był różny w zależności od miejsca usytuowania na ciele człowieka. Opracowane układy mogą znaleźć zastosowania zarówno przy sterowaniu ruchem jak i w medycynie.