Abstrakt:

W artykule zaprezentowano wyniki laboratoryjnych badań geosyntetyków przeprowadzonych z wykorzystaniem metody cyfrowej korelacji obrazu (Digital Image Correlation) oraz ich porównanie z wynikami uzyskanymi tradycyjną tensometryczną metodą pomiarową. Badaniom wytrzymałościowym metodą szerokich próbek poddano geosiatki poliestrowe i szklane. W artykule zaprezentowano również numeryczny model przeprowadzonego badania. Wyniki symulacji numerycznych odniesiono do wyników badań laboratoryjnych. Zrealizowane badania materiałów geosyntetycznych oraz analizy uzyskanych wyników pozwoliły na sformułowanie szeregu wniosków. Pierwszym spostrzeżeniem było, iż dwuwymiarowa analiza deformacji metodą DIC pozwala na bezkontaktowe określenie całościowego charakteru pracy powierzchni badanego geosyntetyku. Daje to możliwość określenia rejonów najbardziej wytężonych, również poza obszarem bazy. Kolejną ważną zaletą metody jest możliwość analizy zagadnienia wartości i wektorów własnych wraz z wyznaczeniem pól przemieszczeń i odkształceń dla całej powierzchni badanej próbki. Rozwiązanie to nie jest możliwe przy wykorzystaniu tradycyjnej tensometrycznej metody pomiarowej. Istotne jest również otwarcie możliwość walidacji modeli numerycznych wykonanych przy użyciu metody elementów skończonych.