Abstrakt:

W przedstawionej pracy badano wpływ gęstości osnowy i wątku na właściwości tkanin wiskozowo-poliestrowych poddanych zginaniu. Wyprodukowano 25 tkanin o małej masie powierzchniowej i różnej gęstości osnowy i wątku, po czym poddano je testom za pomocą trzech metod: KES, metody ekstrakcji i zaproponowanej przez autorów nowej metody. Wyniki testów z wszystkich trzech metod porównano. Korelacja pomiędzy ilościowymi parametrami tych metod wskazuje, że metoda skoncentrowanego obciążenia jest bardziej odpowiednia dla pokazania efektów wzrostu gęstości osnowy i wątku. Zaobserwowano, że gdy gęstość osnowy i wątku (na cm) wzrasta, strefa wyboczenia tkaniny pod wpływem skoncentrowanego obciążenia przesuwa się (zjawisko wyboczenia występuje później). Innymi słowy, determinacja strefy wyboczenia tkaniny zależy od gęstości osnowy i wątku. Okazało się również, że kąt nachylenia po wyboczeniu wzrasta ze wzrostem gęstości. Dodatkowo, nachylenie końcowe zmniejsza się ze wzrostem gęstości tkaniny.