Abstrakt:

W pracy przedstawiono efekty wprowadzenia spiro [2H-indolo-2,3 ‚– [3H] nafta [2,1-b][1,4] oksazyna], 1,3-dihydro-1,3,3-trimetylo-6’ – (1- piperydynylu) do polipropylenu i fotochromowych polipropylenowych multifilamentów wytwarzanych techniką masowego zabarwienia. Następnie włókna polipropylenowe (PP) domieszkowano różnym stężeniem pigmentu fotochromowego, a po wytworzeniu włókien zastosowano różne współczynniki rozciągania. Stwierdzono, że kolor fotochromowy jest maksymalny przy najwyższym stężeniu barwników, jak również przy najniższym stosunku rozciągania. Analizowano również różnice koloru dla L*, a*, b* i AE* w odniesieniu do różnych stężeń i współczynników rozciągania. Włókna na ogół wykazywały dobrą stabilność fotokoloracji podczas pomiaru barwy do pięciu cykli. Wyniki gęstości optycznej zmniejszono przez zwiększenie rozdrobnienia włókna. W pracy zbadano również wpływ współczynnika rozciągania na właściwości optyczne i mechaniczne włókien.