Abstrakt:

W pracy zbadano skład chemiczny, dyfrakcję promieniowania rentgenowskiego, właściwości termiczne, łatwopalność, właściwości mechaniczne i morfologię włókien bazaltowych. Analiza chemiczna i eksperymenty ze spektrometrem rentgenowskim z dyspersją energii wykazały, że włókno bazaltowe jest rodzajem włókna glinokrzemianowego, które składa się głównie z tlenków, takich jak SiO2, Al2O3, Fe2O3, CaO, MgO, Na2O, K2O, P2O5, itd. Dyfrakcja rentgenowska wykazała, że ​​struktura objętościowa włókien jest niekrystaliczna z uporządkowaniem bliskiego zasięgu, ale bez uporządkowania dalekiego zasięgu. Obserwacja SEM wykazała, że ​​włókno bazaltowe ma kołowy przekrój poprzeczny i gładki w kierunku wzdłużnym. Eksperymenty z rozpuszczalnością wykazały lepszą odporność włókna na kwasy, zasady i rozpuszczalniki organiczne. DGA wykazało, że istnieją trzy etapy utraty masy w procesie podwyższania temperatury. Są to, odpowiednio: odparowanie wilgoci we włóknie w temperaturze około 100 °C, rozkład resztkowych minerałów węglanowych w przedziale 480-630 °C oraz rozkład nowo wytworzonych węglanów w przedziale
850-995 °C. Na krzywej przepływu ciepła występują również trzy endotermiczne piki, przy czym pierwszy i drugi odpowiadają ostatnim dwóm etapom utraty masy, a trzeci proces topienia włókna, którego początek wynosi od 1122,14 °C, osiągając wartość szczytową przy 1194,96 °C, a kończąc na 1380 °C. Zbadano także wytrzymałość na rozciąganie włókien bazaltowych.