Abstrakt:

W artykule zaprezentowano możliwość zastosowania modeli reologicznych do modelowania zjawiska pełzania włóknin. Włókniny i geowłókniny znajdują szerokie zastosowanie w inżynierii lądowej. Zjawiska jakie zachodzą podczas użytkowania geowłóknin są złożone. Jednym ze zjawisk pojawiających się podczas użytkowania jest poddawanie włókniny i geowłókniny stałym napięciom wynikającym ze zjawiska pełzania. Zastosowano trzy rodzaje modeli reologicznych w oparciu o modele Kelvina, Burgersa i uogólnionego modelu Kelvina. Wygenerowane modele teoretyczne zostały utworzone w celu przewidywania zjawiska pełzania. Adekwatność modeli reologicznych przeprowadzono w oparciu o metodę najmniejszych kwadratów dla estymacji parametrów w nieliniowych modelach regresji Levenberga - Marquardta. Zastosowano modele, które można dopasowywać przy pomocy estymacji metodą najmniejszych kwadratów dowolnej funkcji straty określonej przez użytkownika. Zastosowano funkcję straty do wyboru procedury estymacji, tak że praktycznie we wszystkich przypadkach otrzymano stabilne oceny parametrów modeli. Najlepsze efekty otrzymano przy zastosowaniu modelu Burgersa, który to może być użyty do przewidywania pełzania włókniny w obiektach inżynierskich.