Abstrakt:

W pracy zaprezentowano porównanie skuteczności dwóch metod regeneracji makulatur (mielenia oraz usuwania frakcji drobnej) dla pięciu wybranych, modelowych mas makulaturowych. Kryteriami oceny były zdolność do odwadniania regenerowanej masy oraz właściwości wytrzymałościowe papieru wytworzonego z tej masy. Wyniki wskazują, że dla wszystkich badanych mas było możliwe zwiększenie ich zdolności papierotwórczej, przy czym wyższą efektywność uzyskiwano przy zastosowaniu operacji usuwania frakcji drobnej a następnie mielenia. Dalsza analiza wyników pokazała, że masy makulaturowe na bazie papierów mocnych wykazują wystarczająco wysoki potencjał papierotwórczy i w wielu przypadkach nie ma konieczności poddawania ich dodatkowej regeneracji. Natomiast zalecana jest regeneracja mas makulaturowych na bazie słabszych gatunków makulatury, choć nie zawsze jest uzasadnione ekonomicznie. Eksperymenty wykazały ponadto, że dobór optymalnej metody poprawy zdolności papierotwórczej jest kwestią indywidualną. Metoda prowadzenia tej operacji musi być dopasowana do konkretnego rodzaju przerabianej makulatury i do jej docelowego przeznaczenia.