Abstrakt:

W pracy przedstawiono próbę otrzymania nanowłókien w polu elektrostatycznym wykorzystując do tego celu roztwory celulozy w różnych układach rozpuszczalnikowych. Podjęto również próbę oceny tych roztworów pod kątem ich zdolności do tworzenia nanowłókien badając roztwory o różnych stężeniach celulozy. Oceny przędliwości roztworów dokonano na podstawie obserwacji stabilności formowania nanowłókien, wykorzystując do tego celu najprostszy, jedno-igłowy układ formujący. Uzyskane podczas procesu elektroprzędzenia próbki analizowane były pod kątem ich morfologii z wykorzystaniem skaningowej mikroskopii elektronowej (SEM). Do sporządzenia roztworów przędzalniczych wykorzystano znane i stosowane w przemyśle włókien celulozowych techniki otrzymania roztworów celulozy tj. N-tlenek N-metylomorfoliny (NMMO), metodę wiskozową oraz stosunkowo tani i łatwo dostępny, ale niestosowany w przemyśle kwas ortofosforowy. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, iż optymalnym układem pozwalającym na bardzo stabilne formowanie nanowłókien w polu elektrostatycznym są roztwory celulozy w NMMO.