Abstrakt:

Obserwowana intensyfikacja umiędzynarodowienia działalności polskich przedsiębiorstw, dotyczy również firm odzieżowych. Ich produktami są wyroby gotowe oraz usługi B2B konfekcjonowania odzieży. Rodzaj kreowanego produktu determinuje kierunki współpracy międzynarodowej. Dla ich ustalenia zostały przeprowadzone badania, w których wykorzystano dwie metody: analizę poznawczą dziedzinowego piśmiennictwa oraz rejestrację stanu faktycznego. Druga z nich wymagała zastosowana szeregu metod szczegółowych (szerzej w treści artykułu). Celem przeprowadzonych badań była dyskusja pozwalająca określić, co oznacza pojęcie umiędzynarodowienia procesów gospodarczych polskich przedsiębiorstw odzieżowych. Tak zdefiniowany problem pozwolił na sformułowanie kilku pytań badawczych. Jaki zakres internacjonalizacji firm odzieżowych ujmują dane statystyczne? Jaki był jej wpływ na strukturę organizacyjną przedsiębiorstw? Dlaczego miejscem lokalizacji fazy wytwarzania produktu są kraje azjatyckie, ale też kraje Europy Środ.-Wsch., gdzie koszt pracy jest nieporównywalnie wyższy? Czym kierują się przedsiębiorstwa przy wyborze kraju ‒ miejsca zaopatrzenia materiałowego? Czy decyzja wyboru producenta tkanin jest wtórna do decyzji o miejscu wytwarzania produktu? Odpowiedzi na te pytania umożliwiły ustalenie wniosków, które potwierdziły tezę o umiędzynarodowieniu polskich przedsiębiorstw odzieżowych w trzech zakresach działalności: wytwarzanie produktu (Azja, Europa Środ.-Wsch., Afryka Półn.), sprzedaż (UE, Europa Wsch.), zakupy materiałów (UE, Azja) oraz maszyn i urządzeń (Europa Zach., Azja).