Abstrakt:

W artykule porównano klasyczny odczynnik Fentona (Fe²⁺/H₂O₂) z jego modyfikacją żelazem o zerowej wartościowości (ZVI/H₂O₂), w celu usunięcia barwnika azowego czerwień kwasowa 27 z wodnych roztworów, o stężeniu 100 mg/L. Dla obu metod wyznaczono najkorzystniejsze wartości parametrów, przy których uzyskano wizualne odbarwienie badanych roztworów (dla Fe²⁺/H₂O₂: pH 3,5, H2O2=60 mg/L, Fe²⁺/H₂O₂=0,3, t=15 min. i dla ZVI/H₂O₂: pH 3, H₂O₂=40 mg/L, ZVI=80 mg/L, t=15 min. W tych warunkach wartość ChZT spadła o 71,5% i 69,2% dla klasycznego Fentona i jego modyfikacji. Zmniejszenie toksyczności uzyskano również dla bakterii Aliivibrio fischeri (poniżej 25%) przy zastosowaniu testu Microtox. Trawienie ZVI w kwasowym pH przez 10 minut pozwoliło skrócić czas reakcji około cztery razy z 15 do 4 minut. Analiza BET wykazała, że powierzchnia właściwa wzrasta wraz z czasem trawienia, co znacznie przyspiesza reakcję. Uzyskano wizualne odbarwienie roztworów wodnych, a końcowe wartości ChZT były bardzo małe i mieściły się w zakresie 49-53 mg O₂/L. Zgodnie z testem klasyfikacji toksyczności wobec Vibrio fischeri dla próbek wodnych, wszystkie testowane roztwory barwników można uznać za nietoksyczne (wartość toksyczności <25%).