Abstrakt:

Zbadano możliwość uzyskania łatwobielnych mas celulozowych siarczanowych (charakteryzujących się liczbą kappa na poziomie <16 jednostek) z masy celulozowej siarczanowej sosnowej o wysokiej liczbie kappa (l.k.) - 68, w wyniku jej delignifikacji tlenowej. Ustalono również, jaki efekt może przynieść zastosowanie w delignifikacji tlenowej tego typu mas celulozowych nadtlenowych środków wspomagających ten proces. Wydajność i właściwości uzyskanych w ten sposób mas łatwobielnych porównano z właściwościami masy o zbliżonej liczbie kappa, wytworzonej sposobem konwencjonalnym (tj. przez roztworzenie drewna do l.k. ok. 30, a następnie zdelignifikowanie tlenem). Określono także wpływ takich czynników jak podwyższone pH środowiska, podwyższona temperatura oraz obecność jonów metali ciężkich na stabilność roztworów kwasu nadoctowego. Najważniejszym wnioskiem z wykonanych badań było to, że półprodukty włókniste uzyskane w wyniku delignifikacji tlenem masy celulozowej siarczanowej sosnowej o l.k. 68, bez- lub z zastosowaniem środków nadtlenowych, odznaczają się na poziomie l.k. 14-16 wyższą o ok. 2,5% wydajnością z drewna, w porównaniu z masami celulozowymi wytworzonymi w sposób konwencjonalny.