Abstrakt:

W publikacji przedstawiono wyniki badań i analiz statystycznych, świadczące o tym, że poprzez różnicowanie budowy chemicznej rozjaśniaczy optycznych z grupy pochodnych związków stilbenu, zastosowanych do modyfikacji tkanin ze sztucznych włókien celulozowych, powstałych w różnym procesie wytwórczym, możliwe jest przewidywanie poziomu wartości wskaźnika UPF tak zmodyfikowanych tkanin. Ponadto statystycznie potwierdzono wyniki wcześniej prowadzonych badań, świadczące o tym, że zarówno wykończenie włókien (w tym przypadku zmatowienie pigmentem TiO2) użytych do produkcji tkanin, jak i stężenie FBAs, użytych do modyfikacji tkanin, wpływa na badaną dla nich wartość wskaźnika UPF. W badaniach trwałości UV-barierowych tkanin wykazano także, że mimo częściowego spadku wartości UPF tak wykończonych tkanin, utrzymuje się zależność tego wskaźnika od subtelnych różnic w budowie chemicznej FBAs. Wstępnie rozpoznana możliwość i zakres poprawy barierowości tekstyliów wobec promieniowania UV poprzez wykorzystanie zdolności UV-absorbcyjnych rozjaśniaczy optycznych o subtelnych różnicach w budowie chemicznej, stwarza przesłankę do opracowania matematycznej koncepcji kontrolowanego sterowania UV-barierowością tekstyliów.