Abstrakt:

Celem pracy było zbadanie właściwości odprężania tekstylnych systemów łączonych z różnymi podszewkami. Zastosowano metodę obciążenia za pomocą wahadła. Dla badań wybrano cztery czesankowe tkaniny zewnętrzne i cztery różne podszewki. Badania przeprowadzono z użyciem urządzenia, w którym wahadło przenosi cyklicznie obciążenia wymuszone uderzeniami w próbkę sferycznego impaktora. W badaniach brano pod uwagę odprężenie i deformację materiału. Założono, że właściwości odprężające mogą być scharakteryzowane nie tylko przez wielkość obciążenia i kąt odbicia, ale również przez czas trwania okresowych wibracji. Stwierdzono, że zanik wymuszenia i zmiany kąta odbicia w czasie 20 sekund mogą być opisane przez funkcję wykładniczą z dużą dokładnością (R² = 0,995 - 0,999). Stopień deformacji połączonych systemów włókienniczych zależny od ich grubości i masy na jednostkę powierzchni zastosowanych podszewek. Oznacza to, że mniej podatne na deformacje i bardziej stabilne są systemy uzyskane za pomocą grubszych podszewek, których masa na jednostkę powierzchni jest większa.