Abstrakt:

Badano stosunek sztywności zginania tkaniny i przędzy dla przypadku wątku wykonanego z przędzy ciągłej o małym skręcie. Wyprodukowano próbki tkanin o różnej gęstości wątku. Wszystkie pozostałe parametry tkanin były jednakowe. Sztywność zginania tkanin mierzono po ich stabilizacji parą. Wyniki badań wykazały, że sztywność tkanin liczona na nitkę w kierunku wątku zmniejsza się jeżeli gęstość wątku wzrasta. Jednakże teoretyczne równania sugerują odwrotną tendencję. Dla wytłumaczenia tej różnicy uwzględniono różnice w grubości tkanin. Wykazano, że zmniejszenie sztywności zginania tkaniny występowało w wyniku zmniejszenia się jej grubości. Dla wytłumaczenia redukcji grubości tkaniny, przy wzroście gęstości wątku, dla opisu ugięcia przędzy wątku zastosowano teorię belki zamocowanej jednym końcem. Uwzględniono również efekt zwiotczenia przędzy z włókien ciągłych o małym skręcie użytej jako wątek. Wyciągnięto wniosek, że w przypadku wątku z przędzy ciągłej o małym skręcie nie można stosować teoretycznego równania Leafsa dla przewidywania stosunku sztywności zginania tkaniny i przędzy