Abstrakt:

Celem pracy była weryfikacja czy budowa wybranych przędz hybrydowych zawierających materiał ferromagnetyczny, wprowadzonych do tkanin może poprawić skuteczność ekranowania (EE) tych tkanin w porównaniu do tkanin referencyjnych wykonanych z tych samych surowców co tkaniny zawierające przędzę hybrydową, jednak niezawierających przędz hybrydowych a jedynie materiały, z których przędza hybrydowa jest wykonana, a zostały one wprowadzone do tkanin jako niepołączone z sobą w hybrydę wątki. Przędze hybrydowe zostały wykonane z materiałów elektroprzewodzących w taki sposób, że na swej powierzchni mają zestaw solenoidόw posiadających jako rdzeń materiał ferromagnetyczny –stal nierdzewną, natomiast oplotem przędzy był składnik wykonany z materiału elektroprzewodzącego-miedzi. Tkaniny wykonane z tych przędz, umieszczone w zmiennym polu elektromagnetycznych (PEM) wykazują zjawisko indukowania prądu zmiennego w komponencie wykonanym z miedzi oraz zmiennego magnetyzowania elementu wykonanego ze stali nierdzewnej. Wykonano dwanaście tkanin, spośród których dziewięć charakteryzowało się różną częstotliwością wprowadzania przędz hybrydowych jako wątków do tych tkanin, np. jedna przędza hybrydowa co każdą przędzę bawełnianą 25x2 tex, jedna przędza hybrydowa, co dwie i co trzy przędze bawełniane. Pozostałe trzy tkaniny referencyjne, nie posiadały wątków w postaci przędz hybrydowych. Stwierdzono, iż przy pomiarze w zmiennym polu elektromagnetycznych o częstotliwości 30 MHz, tkaniny posiadające przędzę hybrydową wykazują o 60% większą ogólna zdolność ekranowania niż w przypadku tkanin referencyjnych.