Abstrakt:

Podstawowym mankamentem eksploatacyjnym nici szwalnej w maszynie ściegu czółenkowego jest wysoki poziom destrukcji nici po przeszyciu. Wykorzystując model zaciągania ściegu przedstawiony w pierwszej części pracy [1], opracowana została procedura optymalizacyjna pozwalająca na kształtowanie warunków technologicznych procesu szycia w taki sposób, aby stopień zniszczenia nici w strefie tworzenia ściegu był możliwie najniższy. Modelowanie warunków zaciągania ściegu na drodze teoretycznej zostało zweryfikowane w próbach szycia. W przeprowadzonych badaniach określono rzeczywiste położenie przelotu w ogniwie ściegu oraz odpowiadający mu stopień utraty wytrzymałości nici po przeszyciu.