Abstrakt:

Przedstawiono możliwość wprowadzenia modeli probabilistycznych opartych na teorii  Weibulla zastosowanych do modelowania problemów wytrzymałości zmęczeniowej i struktur niezawodnościowych, a także modeli bazujących na rozkładzie logarytmiczno-normalnym. Stwierdzono, że ocenianie jakości dzianin na podstawie klasycznej wytrzymałości statycznej nie jest wystarczające i często może prowadzić do błędnych wniosków i nie mieć uzasadnienia w rzeczywistych warunkach użytkowania. Rozpatrzono zagadnienie trwałości zmęczeniowej dzianin o splocie lewo-prawym wytworzonych z przędz bawełnianych, zarówno gładkich, jak i ozdobnych. Zaproponowano ich kwantytatywny opis za pośrednictwem modeli statystycznych i probabilistycznych, z zamiarem uzyskania największej konwergencji rezultatów uzyskanych teoretycznie, z wynikami badań otrzymanymi drogą eksperymentu. Główną uwagę skoncentrowano na opracowaniu modeli probabilistycznych bazujących na metodach graficznych, umożliwiających weryfikację danych eksperymentalnych trwałości zmęczeniowej uwzględniających aspekty fizykalne procesów przędzalniczych.