Abstrakt:

W pracy opisano metodę wyznaczenia prawdopodobieństwa osiągnięcia krytycznej długości pęknięcia przy podstawie zęba koła walcowego układu napędowego przędzarki obrączkowej Fiomax 2000. Do wyznaczenia zależności długości pęknięcia zmęczeniowego od liczby cykli zastosowano wzór Parisa-Erdogano. Badaniom doświadczalnym poddano koła walcowe o geometrii zgodnej z kołami zastosowanymi w układzie napędowym przędzarki obrączkowej, wykonane ze stali 1.6523 (UE), poddane obciążeniu na pulsatorze. Dla każdej z 12 prób wyznaczono stałe materiałowe C i m dla prawa propagacji pęknięć wg Parisa i stwierdzono, że istnieje pomiędzy nimi zależność deterministyczna. Wyznaczono funkcję aproksymującą stałą C od wykładnika m. Następnie dla wybranych wartości m z przedziału zmienności, wyznaczonego z danych empirycznych, wyznaczono czasy osiągnięcia krytycznej długości pęknięcia zmęczeniowego. Stwierdzono, że najlepszym rozkładem aproksymującym symulowane losowe wartości czasu osiągnięcia krytycznej długości pęknięcia zęba w układzie napędowym przędzarki jest rozkład asymptotyczny Gumbela. Znając rozkład liczby cykli do osiągnięcia krytycznej długości pęknięcia podstawy zęba można prognozować trwałość uszkodzonego koła układu napędowego przędzarki Fiomax z zadanym prawdopodobieństwem.