Abstrakt:

Głównym celem pracy była analiza właściwości higienicznych układów materiałowych przeznaczonych na wierzchy obuwia. Bazę dla każdego z tych układów stanowiła dzianina dystansowa o zróżnicowanych parametrach higienicznych. Przeprowadzone badania symulacji wysiłku oraz rejestracja poziomu zawilgocenia oraz zmian temperatury w warstwie przyskórnej pozwoliły na ustalenie wskaźników dyskomfortu, które stanowią projekcję zmian mikroklimatu wewnątrz obuwia. Badania wykonano w grupie wierzchów skórzanych (skóra licowa), charakteryzujących się na mocy testu Grubbsa ( brakiem wartości odstających w zbiorze danych opisujących takie parametry higieniczne, jak przepuszczalność pary wodnej oraz współczynnik pary wodnej. Istotność statystyczna różnic pomiędzy poszczególnymi układami wierzch – podszewka – wyściółka potwierdziła fakt możliwości sterowania procesem cyrkulacji mediów biofizycznych na linii stopa – otoczenie poprzez odpowiedni dobór materiałów obuwniczych.