Abstrakt:

Używanie niewłaściwej odzieży roboczej i ochronnej może spowodować znaczące naelektryzowanie zarówno materiału ubrania, jak też ciała człowieka noszącego to ubranie. Szczególnie niebezpieczne jest wytwarzanie się ładunku elektrostatycznego na ciele człowieka, ze względu na jego stosunkowo dużą przewodność elektryczną, co grozi w efekcie powstawaniem wysokoenergetycznych wyładowań iskrowych. Odnośne procedury oceny zagrożeń i/lub efektywności ochrony budzą niekiedy wątpliwości, głównie z powodu braku możliwości dokładnego odtworzenia w warunkach laboratoryjnych układów, występujących w czasie noszenia odzieży, a tym samym – braku wystarczających podstaw do uogólniania wniosków. Dotyczy to zwłaszcza metod pomiaru czasu zaniku ładunku elektrostatycznego oraz ładunku przenoszonego w wyładowaniu z powierzchni materiału ubrania. Metody te są zalecane przede wszystkim do badania nietypowych materiałów tekstylnych, na przykład zawierających włókno z rdzeniem przewodzącym. W wyniku prac badawczych, prowadzonych w Instytucie Przemysłu Organicznego, zaproponowano metodę, która stwarza przesłanki do racjonalnej oceny zarówno stopnia zagrożenia wywoływanego elektryzacją odzieży, jak też – do oceny skuteczności zapewnianej ochrony, niezależnie od przewidywanego obszaru aplikacji rozpatrywanego wyrobu. Rezultaty badań, wykonywanych wg określonej procedury w ekstremalnie zaostrzonych warunkach, symulujących sytuacje, które w praktyce wywołują naelektryzowanie materiału ubrania oraz ciała noszącego je człowieka, umożliwiają odpowiednią klasyfikację jakościową oraz kwalifikację użytkową odzieży ochronnej, w aspekcie wymagań ochrony przed elektrycznością statyczną.