Abstrakt:

W pracy wytworzono kompozyty z elastycznych tkanin powlekanych polipirolem. Oceniono właściwości dielektryczne wytworzonych tkanin. Badano wpływ stężenia pirolu, temperatury i czasu na stałą dielektryczną i odporność powierzchni kompozytów. Następnie przeanalizowano morfologię zewnętrzną. Wyniki pokazały, że stężenie pirolu, temperatura i czas reakcji miały znaczący wpływ na stałą dielektryczną i odporność powierzchni kompozytów. Wytworzone kompozyty wykazywały dobrą wydajność pod względem właściwości dielektrycznych i przewodności elektrycznej. W zakresie częstotliwości 0-106 Hz wartości stałej dielektrycznej dla stężenia polipirolu 0,8 mola/l były największe. Wartość rezystancji powierzchniowej dla stężenia polipirolu 0,8 mol/l była najmniejsza, a wartości rezystancji powierzchniowej dla stężenia polipirolu 0,2 mol/l były największe, co stanowiło 12-krotność wartości podanej dla stężenia polipirolu 0,8 mola/l. Dla próbki wytworzonej przez polimeryzację w temperaturze otoczenia wartości stałej dielektrycznej były największe, natomiast wartość rezystancji powierzchniowej była najmniejsza, a przewodność elektryczna najsilniejsza. Stwierdzono, że im wyższa temperatura reakcji, tym większa wartość oporu. Różne właściwości dielektryczne próbki uzyskanej z czasem reakcji 150 min były lepsze od innych grup.