Właściwości kompozytów niemielonych mas celulozowych siarczanowych brzozowej i sosnowej z celulozą bakteryjną
Research and development
Autorzy:
- Surma-Ślusarska Barbara
Institute of Papermaking and Printing, Technical University of Lodz, Łódź, Poland - Danielewicz Dariusz (j/w)
 Pełen tekst (ang.) | Abstrakt: Zbadano możliwości modyfikacji struktury i właściwości włóknistych mas papierniczych celulozą bakteryjną. W tym celu opracowano trzy sposoby uzyskiwania specyficznych kompozytów. Pierwszy sposób polega na prowadzeniu biosyntezy celulozy bakteryjnej w hodowli bakterii Acetobacter xylinum, w obecności włókien różnych półproduktów, drugi – na dodatku wytworzonej przez bakterie i odpowiednio rozdrobnionej błony celulozy bakteryjnej do różnych mas celulozowych papierniczych, zaś trzeci – na łączeniu arkusików półproduktu papierniczego z błoną celulozy bakteryjnej przez ich nałożenie na siebie, sprasowanie i wysuszenie. Oznaczono najważniejsze właściwości strukturalne i wytrzymałościowe półproduktów włóknistych oraz wytworzonych z nich kompozytów i porównano uzyskane wyniki. Stwierdzono m.in., że kompozyty wytworzone wg dwóch pierwszych sposobów, tj. w hodowli bakterii Acetobacter xylinum oraz w wyniku dodatku celulozy bakteryjnej do półproduktu włóknistego, z reguły wykazują wyższe wskaźniki wytrzymałości statycznej i dynamicznej niż półprodukty włókniste użyte do wytworzenia kompozytów. Połączenie arkusików obydwu rodzajów celuloz (tj. półproduktu włóknistego i celulozy bakteryjnej) prowadzi do uzyskania dwuwarstwowego kompozytu, charakteryzującego się przede wszystkim wyższymi właściwościami statycznymi niż masy celulozowe niemielone, a jednocześnie znacznie wyższym oporem przedarcia w porównaniu z celulozą bakteryjną. Niezależnie od sposobu, łączenie celulozy bakteryjnej z masami celulozowymi zwiększa gęstość pozorną arkusika półproduktu. |
Tagi: sulphate pulps, bacterial cellulose, composites, breaking length, tear resistance, apparent density.